Zaproszenia ślubne

W prawdzie minął już rok od naszego ślubu, ale zostawiłam sobie kilka pamiątek, m.in. zaproszenie, które robiłam własnoręcznie. Muszę przyznać, że ta ręczna praca pochłonęła sporo czasu, ale bądź co bądź z końcowego efektu i tak byłam zadowolona! To nic, że wcale nie wyszło tanio. To nic, że nie były idealne. Były NASZE!!! :) no i były złote (jak większość weselnych dodatków).

Aby je wykonać kupiłam odpowiednią ilość papieru, wstążki transparentnej, no i dwa gadżety ułatwiające pracę: pistolet z silikonem oraz gilotynę (Dość tanią, ale idealnie ostrą. Była naprawdę pomocna!).

Zaproszenia robiłam na raty... Najpierw wydrukowałam tekst.. Dla ułatwienia nie uwzględnialiśmy na zaproszeniach nazwisk i imion osób zapraszanych (te wypisane były już później jedynie na kopertach).

Jako, że nie chce mi się paprać z odtwarzaniem zaproszeń i wyszukiwaniem odpowiednich papierów, spróbuję krok po kroku szczegółowo opisać etapy ich powstawania (może miejscami będzie nawet zbyt dokładnie;)

1. Na papierze o gramaturze około 100g  wydrukowałam dwa teksty zaproszenia (kartka w poziomie; dwie kolumny tekstu).

2. Z każdego grubego arkusza (gramatura 200g bodajże) wycięłam po 3 kawałki na „plecy” zaproszenia; zaś każdy cienki arkusz przecięty został na połowę, zatem:

na 6 zaproszeń potrzebowałam 2 arkusze papieru grubego i 3 arkusze cienkiego.

3. Zaginanie. Aby twardy papier ładnie się zginał, dobrze jest odcisnąć sobie na nim linię. Ja robiłam to przy użyciu linijki i druta :)

4. Wstążeczkę przycięłam do odpowiedniej długości (szerokość zaproszenia plus 4 -5 cm na zawinięcie brzegów pod spód). Przyklejałam je klejem silikonowym w pistolecie, a następnie zabrałam się za składanie karteczek z tekstem. Należało je składać na 3 pamiętając, że część dolna zostanie schowana (stąd uwaga, by nie drukować tekstu u samego dołu).

5. Karteczki z tekstem przyklejałam taśmą dwustronną, żeby nie przesadzić z silikonem. Następnie dokleiłam odgięcie grubego papieru (tu potrzebny był silikon, bo taśma dwustronna nie chciała trzymać) i w zasadzie byłam już u schyłku swojej pracy.

6. Kokardki zrobiłam osobno, a na końcu przykleiłam je we właściwym miejscu.

7. Dla lepszego efektu wycięłam ozdobnym dziurkaczem kwiatuszki na brzegu zamknięcia koperty, a także na karteczce (w jej środkowej części, z lewej strony).

A efekt kocowy prezentował się mniej więcej tak: 

Tylko te koperty kosztowały nas sporo nerwów... nie dość, że nie mogliśmy ich nigdzie znaleźć, to w rezultacie okazało się, że są dużo droższe niż zakładałam (bo 80 groszy za sztukę takiej maluśkiej koperty, to moim zdaniem dużo), No i zostało nam pewnie z 20 albo 30 sztuk.. :)