Wszyscy mają kwadratowce. Mam i ja.

Gdzie nie spojrzę, tam kwadraty...!

Chęć posiadania tej charakterystycznej narzutki 

ogarnęła mnie dopiero wówczas, 

gdy przeglądając zapasy strychowe natknęłam się na stary, 

jasnoniebieski sweter i okazało się, że .. można go śmiało pruć! 

Efekt jest taki:

Bawełniana, gruba i dość ciężka włóczka układa się w tej formie całkiem przyzwoicie, 

jednak mam ochotę wypróbować wzór na czymś lżejszym. 

A może tym razem jednak nie kwadrat, a prostokąt? 

Muszę zrobić kolejny napad na strych; podejrzewam,

że podobnych perełek może być tam więcej :)

Taki recykling, to ja lubię!!!

Chcesz wydziergać podobny? Wpisz w Google "kwadrat babuni", 

wydziergaj podanym schematem kwadrat wielkości około 1m x 1m, 

zszyj boki zostawiając otwory na rękawy i już właściwie 

trzymasz w rękach swojego kwadratowca. 

Bardziej zaawansowani obrzucą sobie jeszcze rękawki

 i cały obwód ściegiem ściągaczowym... :)

Zielony ołówek

Plan był typowy:  kupuję trzy tkaniny i szyję z nich trzy ołówkowe spódnice.

Skończyło się również typowo*.

Uszyłam jedną - jeszcze we wrześniu, 

a reszta tkanin wylądowała w kolejnym pudle "na zapas".

Post miał być o wszystkich spódnicach naraz, 

ale ponieważ dwóm kolejnym grozi "nigdyniepowstanie", postanowiłam dłużej nie czekać :)

Zdjęcia wykonała moja kochana 7-latka :)

Wykrój: Burda 8/2015, model 118

* W kwestii wytłumaczenia się przed samą sobą:

okazało się, że spośród dziesiątek zamków zalegających w zbiorach "Kiedyś się przyda", żaden nie pasuje do moich nowo nabytych tkanin i cała moja energia (tj. czas) poszła w szukanie zamków w kolorze: ciemnooliwkowym, amarantowym i jeansowo-niebieskim.

Mam nadzieję, że kiedyś jednak będę mogła zaprezentować dwie pozostałe. 

Trzymajcie kciuki :)

Edit:
To jeszcze kilka zbliżeń...

Najpierw na malutkie, złote guziczki z czasów, 
kiedy te małe drobiazgi służyły mi co najwyżej do zabawy :) 

 Tył szyty z dwóch części z dwiema modelującymi zaszewkami.

Guziki zabezpieczone flizeliną (aby nie rozerwały tkaniny) .

Z tyłu klasyczny rozporek.

* * *
Korzystając z okazji przedstawię Wam jeszcze przypadkowo zakupiony 
lakier hybrydowy z Biedronki. 
Kolor: bardzo jasny niebiesko-szary. 
Sam w sobie okazał się trochę nudny, ale przy użyciu bezbarwnego lakieru w kolorze Gravity z serii Star Glow od Neonail prezentuje się naprawdę fajnie :)

Szybki worek na buty

Był. No gdzieś był taki ładny worek na buty. 

Prawie nowy... w kwiatuszki...
 Zakupiony jeszcze w czasie uczęszczania Amelii do przedszkola

(do tej pory nieszczególnie potrzebny). 

Pani sprzątająca w szkole (tak, to już I klasa!) jasno dała do zrozumienia, 

że dzieci MUSZĄ mieć worki. I to na już!

Kiedy potrzebujesz czegoś bardziej niż kiedykolwiek, 

zwykle okazuje się, że akurat teraz zapadło się pod ziemię. 

I to jest chyba najskuteczniejsza motywacja, 

by rzucić okiem na swoje "zapasy" 
i rozłożyć się z szyciem bez zbędnego ociągania :)

Dzięki nagłej potrzebie, letnia sukienka z ciucholandu 

(zakupiona daaaawno temu)

 okazała się jednak dobrym zakupem! :)

Jak zwykle nie pomyślałam o zdjęciu "przed", a zdjęcia "po" w sztucznym, 

wieczornym świetle... Życie, życie... :) 

Nasz worek (rzecz jasna) z funkcją noszenia na plecach (na wszelki wypadek). 
Przy okazji bardzo fajnie się ściąga i otwiera.

Sobie też kiedyś uszyję (prawdopodobnie).

  [po prawej to, co zostało z krótkiej, letniej sukienki]

W środku niebieska podszewka... :)

Ps. Patrzcie ile ta sukienka miała koralików wokół dekoltu! 

Uwielbiam taki "odzysk".

Z pewnością kiedyś jeszcze się przydadzą :)

Tortowy czas... :)

Urodziny dzieci, to ważna uroczystość. 

Nie zawsze jednak jest tyle energii i czasu, 

by bawić się w lepienie tortów z masy cukrowej. 

W tym roku przeprowadziłam zatem eksperyment owocowo - śmietankowy.

Okazuje się, że miłośników owocowych słodkości jest całkiem sporo, 

a dzieci cieszą się z tortów również wtedy, 

gdy zamiast bajkowych postaci pojawiają się na nich przepyszne, 

świeżutkie owoce! :)

 

Najpierw były torty dla Amelii i Tomasza.

 Jeden z jasnym, drugi z ciemnym ciastem, 

w środku oba z frużeliną malinową i masą z serka mascarpone 

oraz śmietany kremówki :

(wybaczcie, ale po rozkrojeniu nie było już czasu na sesje zdjęciowe :)

 

 Taka była radość, gdy zobaczyli swoje torty:

 

* * *

A dla mojej Siotrzenicy, której ulubionym kolorem jest ZIELONY 

wymodziłam równie szybki  tort "leśny mech" tudzież "leśna polana", 

kombinowany z różnych przepisów, 

oraz z bardzo podobnym do poprzednich tortów nadzieniem, 

tj. frużeliną malinową  (ulepszoną) oraz masą z serka mascarpone i śmietany kremówki.

Ciasto z dużą ilością (bo aż 450g szpinaku)! Szczerze polecam.

Najpierw tort ozdobiony był wyłącznie pestkami granatu i jeżynami:

 Ale przed samym wystąpieniem dostałam jeszcze trochę malin... :)

Wakacyjne worko-plecaki

Ostatnio wszędzie widzę worki, spełniające funkcję lekkich 

i poręcznych plecaczków turystycznych.

Muszę to napisać... Pozazdrościłam :) 

Z racji, iż w moich przepastnych zapasach materiałowych 

spoczywa sporo kolorowych tkanin, postanowiłam uszyć "naszym" 

dzieciom worki lekko personalizowane :)

W internecie roi się od instrukcji szycia worko - plecaków. 

Ja podparłam się TYM filmem Mility Nikonorov.

I sprawa byłaby naprawdę prosta, gdyby nie fakt,

 że w trakcie pracy postanowiłam dodać kieszonki.

Trochę musiałam pogłówkować, bo ostatecznie każdy z plecaczków 

ma inną kieszonkę i przy każdym głowiłam się od nowa... No cała ja ;)

To może po kolei...

1. Pierwszy uszył się worek dla mojej siostrzenicy Oliwki.

Nie nie mógł być inny, jak tylko z konikami 

(bo kocha je najbardziej ze wszystkich zwierząt).

Dół  uszyłam ze złotej tkaniny (pokrojone bolerko dziecięce z wyprzedaży ;) ), 

wnętrze stanowi złoto-zielony materiał podszewkowy, 

a w kieszonce niespodzianka - kropeczki :)

2. Dla Zuzi uszyłam worek z uszami królika (Zuzia wie dlaczego :) ) 

z użyciem materiału minky. 

Całość szara (sznurek docelowo również będzie szary, ale wciąż czekam na przesyłkę). 

Aby przełamać szarość, na podszewkę wybrałam bawełnę w kolorowe piórka. Kieszonka wylądowała z prawej strony worka :)

3. Kolejny worek dla Amelki. Uparła się na czerwone kropeczki, to ma :)

Uznałam jednak, że cały worek w kropki, to będzie przesada

i dlatego dół również jest złoty (bardzo lubię takie tkaniny <3)

 A w kieszonce czarna bawełna w białe kropeczki :)

 Podszewka w biało - szare zygzaki.

4. Ostatnim z dotychczas uszytych jest worek dla Tomasza. 

Bardzo zależało mu, żeby worek był niebieski. Najlepiej ciemnoniebieski.

(zdaje się, że to jego najulubieńszy z ulubionych kolorów ;) ).

 No i jest. Niebiesko - niebieski worek z trójkątami.

Przez przypadek wyszło, 

że kieszonka posiada maskującą pliskę (taki dodatkowy bajer ;)  )

W środku kieszonki czerwona niespodzianka... :)

Podszewka również wybrana przez właściciela - w kolorowe piórka.

A tak prezentują się wszystkie razem:

 

Poniżej widać, że dna worków są "poszerzane" 

- wydaje mi się, że tak jest praktyczniej, niż z rogami.

Jeszcze rzut okiem na podszewki :)

 

 Oto jak prezentują się worki w terenie.

Nawet nie wyobrażacie sobie jak bardzo mnie cieszy,

gdy widzę z jakim zapałem mali użytkownicy sięgają po nie przed wyjściem :)

(na zdjęciach tylko trójka, bo najstarsze poszło wcześniej... ;) )

Próbna mini mochila bag i urodzinowy tort szydełkowy

Nie wiem jak, nie wiem dlaczego, ale gdzieś kiedyś (niedawno)

 wyskoczyła mi przed oczy mochila / wayuu bag (ach ten Facebook...)

Niby dawniej widywałam podobne torby... 

Niby zawsze podobały mi się nawet... 

Ale to właśnie teraz zrodziła się we mnie ta nieodparta pokusa, 

by zmajstrować sobie taką wyjątkową rzecz.

Niewiele myśląc dopadłam jakieś pozostałości włóczkowe, 

znalazłam w internetach wzór kota i zaczęłam dzierganie. 

Technika gobelinowego szydełkowania jest dość mozolna

 (bo to jednak same półsłupki, a i myśleć o wzorze trzeba), 

ale wciąga tak bardzo, że ja już szukam wzoru na torebkę dla siebie!

Jako, że miała być to wersja testowa - wielkość dopasowałam do mojej 7-latki i do ilości posiadanej włóczki (cudem wystarczyło jednej i drugiej i nie zostało prawie nic!!!).

Mimo, że podczas dziergania Amelka miała całą masę wątpliwości, ostatecznie jest zachwycona swoją nową, workowatą torebką.

 

 

 

 

 Kot ma widoczny obłęd w oczach, 
ale mimo wszystko jest sympatyczny i nie drapie ;)


* * *

A na specjalne, urodzinowe zamówienie Amelki
powstał mini-torcik szydełkowy.
W trakcie szydełkowania wiele razy zmieniałam koncepcję.
Ostateczny wygląd podyktowany został tym, 
co udało mi się znaleźć (resztki włóczek w takich, a nie innych kolorach
 i trzy puste, odkręcane opakowania po kosmetykach).

Początkowo tort miał być zwyczajnym rekwizytem do zabawy, 
ale w trakcie pracy pomyślałam, że to jednak kolejna strata 
miejsca na półce, zatem poszczególne elementy oddzieliłam od siebie w taki sposób, 
by tort mógł być przy okazji oryginalnym pudełeczkiem na skarby
 (aktualnie gumeczki, ale myślę, 
że z czasem jeszcze nie raz zmieni swoje przeznaczenie ;) )